W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : Ongewervelde dieren
 

De zee-egel

Orde : Echinoidea - familie : Strongylocentrotidae - geslacht : Verschillende en soort : Verschillende. Leden van deze familie der zee-egels zijn de rode, de paarse en de groene zee-egel.
Deze zee-egels staan bol van de scherpe stekels en dit biedt zo'n goede bescherming, dat alleen de meest vasthoudende belagers zich er niet door laten afschrikken. Onder de veilige dekking van hun stekels kunnen deze robuuste zeedieren zich onder de golven rustig concentreren op de rotsen, waar ze met hun vijf sterke tanden planten en dieren vanaf schrapen.
Zoals bij alle stekelhuidigen bestaat ook het lijf van deze zee-egels uit vijf segmenten, met onderaan in het midden de mond. Ze zijn bolvormig en hun zachte, tere ingewanden worden rondom beschermd door een sterk, schaalachtig uitwendig skelet. Dit skelet is bedekt met huid en heeft beweeglijke, scherpe stekels. Tussen de stekels kronkelen hydraulische voetjes met aan het uiteinde een zuignap. Terwijl hij eet, trekt de zee-egel zich met deze zuignappen langzaam over de rotsen. Sommige zee-egels leggen per dag een halve meter af, andere blijven zo lang op dezelfde plek zitten dat het oppervlak van een stevige rots erdoor afslijt.
De meeste van deze zee-egels voeden zich met algen (zeewier) en met plantachtige dieren die een korst vormen, zoals kwalpoliepen en in kolonies levende zeescheden. Met hun vijf harde, uitstekende tanden schrapen ze het levende weefsel van de rotsen. De tanden zitten in vijf driehoekige platen die met spieren vastzitten en die als de kop van een drilboor uit de mond steken. De tanden slijten niet af omdat ze met 1,5 mm per week blijven groeien. Het voedsel gaat via de buisvormige maag naar het darmkanaal om daar te verteren. Na de spijsvertering wordt het afval door een gat boven op het lijf uitgestoten.
Het smakelijke, zachte vlees aan de binnenkant van sommige zee-egels maakt hen tot een geliefde prooi van hongerige vijanden. Her en der wordt er dan ook door de mens op hen gejaagd. De soorten die zich trager bewegen en kortere stekels hebben, zijn makkelijker te verschalken en worden vaak door zeeotters en zeeleeuwen gegeten, maar die met langere stekels zijn bijna niet aan te vallen.
Zowel het mannetje als het vrouwtje van de zee-egel heeft vijf voortplantingsorganen die eitjes of sperma produceren. De organen zijn uitgerust met buisjes die uitkomen in kleine holtes boven op het schaalachtige skelet. Als de tijd er rijp voor is (wat meestal afhangt van de temperatuur van het water) schieten alle naburige zee-egels van een bepaalde soort kuit, door enorme hoeveelheden eitjes en sperma in het water te pompen. Veel hiervan gaat verloren, maar sommige eitjes raken bevrucht en ontwikkelen zich tot kleine larven die zin zee drijven, zodat de soort zich over nieuwe leefgebieden kan verspreiden. De larven voeden zich met microscopisch kleine organismen zoals kiezelalgen, maar vele worden door vissen opgegeten.


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer