|
Puntlipneushoorn
Groep : op het land levende
zoogdieren
 In
de dierenwereld is de puntlipneushoorn het
equivalent van een tank. Deze gehoornde reus
weegt net zoveel als een vrachtwagen en wordt
beschermd door een ongelofelijk taaie huid. Hij
heeft een grijze kleur en wordt puntlipneushoorn
genoemd vanwege zijn grijpgrage, puntige
bovenlip. Vanwege zijn hoorn is er meedogenloos
jacht op hem gemaakt, zo zeer zelfs dat hij
momenteel ��n van de meest bedreigde diersoorten
ter wereld is.
De meeste neushoorns leven solitair, hoewel de
vrouwtjes soms bij elkaar blijven. Ze leven het
liefst in dicht struikgewas. Volwassen mannetjes
hebben een territorium en doden soms jongere
mannetjes die te dichtbij komen, al delen ze
vaak wel dezelfde waterpoel. Mannetjes markeren
hun territorium door op struiken te plassen en
door hun poten door hun mest te slepen en die te
verdelen. Neushoorns vertoeven graag dicht bij
een waterpoel waar ze zich diep in de modder
kunnen wentelen. Ze hebben geen zweetklieren en
gebruiken de opdrogende modder om af te koelen.
Ook houden ze zo bijtgrage insecten op een
afstand. Neushoorns zijn meestal vreedzame
dieren, maar als ze gestoord worden, kunnen ze
erg agressief zijn en gaan snuiven, brullen of
zelfs aanvallen. Ondanks hun omvang zijn ze heel
beweeglijk en snel. Ze bereiken snelheden van
vijftig kilometer per uur.
Omdat ze zich vooral in de schemering voeden,
liggen puntlipneushoorns overdag stil in de
schaduw van een boom of op een winderige
bergkam. Als grazers met een trage
spijsvertering moeten ze veel eten om op gewicht
te blijven. Daarom eten ze niet alleen bladeren,
maar ook twijgjes. Nu en dan nemen ze zelfs hun
toevlucht tot gras. Eten doen ze door met de
bovenlip bladeren vast te pakken en die om te
draaien. Ze trekken ze in hun bek en bijten ze
dan met hun scherpe tanden af, met doornen en
al. Anders dan olifanten, die planten
verscheuren, snoeien neushoorns ze netjes.
De paring kan gewelddadig zijn als het mannetje
het vrouwtje met zijn hoorn aanvalt voor hij
haar dekt. Na een langdurige zwangerschap wordt
het kalf geboren. Het vormt een sterke band met
de moeder en anders dan bij de witte neushoorn
volgt hij haar. Het jong wordt twee jaar
gespeend, maar blijft tot wel vier jaar bij zijn
moeder tot het groot genoeg is om zich zelf te
kunnen verdedigen.
In 1992 waren er nog maar 2400 puntlipneushoorns
over, van de 60.000 in het jaar 1970. De snelste
daling ooit bij een zoogdier. Er werden grote
aantallen gedood omdat de hoorns veel geld
opbrachten als traditioneel medicijn of als
decoratief snijwerk. De West-Afrikaanse
puntlipneushoorn wordt ernstig met uitsterven
bedreigd.
|
