|
De
pijlstaartrog
 Orde
: Rajiformes - familie : Verschillende -
geslacht : Verschillende en soort :
Verschillende. Er zijn achttien roggen-families
en ongeveer zeshonderd soorten, en ze zijn
allemaal verwant aan de haaien.
Met hun krachtige, platte lijven en giftige
staarten zijn de pijlstaartroggen zeer
kenmerkende bewoners van de warme wateren in de
wereld. De meeste pijlstaartroggen zijn
zoutwatervissen, maar van verschillende soorten
is bekend dat ze in riviermonden zwemmen om
te eten en sommige leven in zoet water. Deze
bizarre vissen hebben grote hersenen ontwikkeld
en zeer geavanceerde methodes om prooi,
roofdieren en leden van hun eigen soort waar te
nemen.
Hoewel sommige roggensoorten solitair zijn,
vormen de meeste groepen van wel duizend dieren.
De pijlstaartrog heeft een skelet dat uit
flexibel kraakbeen bestaat. Zijn ruggengraat
loopt door als staart met een stekel aan het
uiteinde, met twee met gif gevulde groeven aan
de onderkant. Wanneer de pijlstaartrog om zich
heen slaat naar een slachtoffer, barst de tere
staarthuid open om gif af te geven. Sommige
roggen met lange staarten vallen aan als ze
schrikken; andere soorten zoals de gladde
pijlstaartrog tillen hun staart op als
waarschuwing. De meeste roggen zijn vriendelijk
en gebruiken hun staart alleen uit
zelfverdediging tegen hun belangrijkste vijanden
: haaien en soms de mens.
In tegenstelling tot de meeste vissen kan een
rog niet in het water drijven omdat hij geen
zwemblaas heeft. Dit betekent dat hij naar de
zeebodem zinkt als hij stopt met bewegen. Om te
zwemmen kronkelt een pijlstaartrog met zijn
krachtige lijf om een rimpelende beweging te
maken rond de flexibele zijkanten, die eigenlijk
aangepaste vinnen zijn. In de buurt van het
oppervlak is de vis gecamoufleerd door een licht
gekleurde buik, die moeilijk te zien is tegen
het heldere licht dat in het water schijnt.
Wanneer een rog plat op de bodem ligt, zorgt
zijn donkere, gevlekte rug voor camouflage.
Pijlstaartroggen hebben scherpe, stevige,
puntige tanden, ideaal voor het grijpen en
pletten van prooi. Hoewel sommige
pijlstaartroggen vooral op vis jagen, eten veel
soorten ook schelpdieren, schaaldieren zoals
garnalen en krabben, en ongewervelde dieren
zoals wormen en zeesterren. Wanneer een
pijlstaartrog eenmaal zijn volgende maal heeft
gelokaliseerd, gebruikt hij zijn platte lijf om
de prooi in de val te lokken op de zeebodem.
Daarna manipuleert hij de flexibele zijkanten
van zijn lijf om het eten naar zijn mond te
brengen. Net als andere vissen, inhaleren
pijlstaartroggen water om prooi waar te nemen en
om zuurstof te krijgen. Dit doen ze door water
in hun kieuwspleten te zuigen, die net achter de
ogen liggen, boven op de kop.
Tijdens de warmere maanden komen
pijlstaartroggen vaak in paren of grote scholen
bij elkaar om te paren. Tot wel twaalf bevruchte
eieren ontwikkelen zich langzaam in het lijf van
het vrouwtje, voordat ze uiteindelijk levende
jongen baart, een jaar later.
|
