W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : In het water levende zoogdieren
 

De Narwal

De narwal of Monodon monoceros. Grootte : lichaamslengte mannetje vier tot vijf en een halve meter (de stoottand niet meegerekend). Gewicht : 1200 tot 1600 kg. Wijfjes iets kleiner. Uiterlijk : een vette, ronde walvis met korte borstvinnen, rugvin laag of ontbrekend. De kop is kort, met een kleine bek en een bolrond voorhoofd. Rugzijde is grijs en, evenals de staartvin, gemarmerd met donkere bruingrijze vlekken, die bij het ouder worden lichter worden. Vinnen, flanken en buikzijde bleker. Het jeugdkleed is niet gevlekt. Mannetjes hebben ��n spiraalvormig gedraaide tand (zelden twee), een uitgegroeide hoektand, die wel twee meter of nog langer kan worden. Ze wordt zelden bij wijfjes aangetroffen. Er zijn geen andere functionele tanden; de prooi wordt gegrepen met de harde kaakranden.
Verspreidingsgebied : vroeger wijd verbreid in het noordpoolgebied, thans zeldzaam in toegankelijke delen van de Europese, Aziatische en Alaskaanse sectoren, nog vrij talrijk in het Canadese deel van het noordpoolgebied, zelfs aangetroffen in het pakijs vlak bij de noordpool. Verdwaalde narwals kwamen tot de Engelse en Duitse Noordzeekust. Op 11 maart 1922 strandde een exemplaar op het Kamperzand tussen Elburg en Kampen; dit dier was vermoedelijk bij de achtervolging van een school haringen uit de koers geraakt. Van de Belgische kust is geen enkele vondst bekend.
In de Canadese en Groenlandse wateren schat men de aanwezige populatie op tenminste tienduizend dieren. Elders is hij door plaatselijke bejaging verdreven uit ondiepe zee�n. Narwals zijn niet schuw en kunnen daardoor gemakkelijk gevangen worden in netten op met de harpoen bejaagd. Zij hebben de mens in het Hoge Noorden lange tijd van vlees en traan voorzien; de huid, die als een speciale lekkernij wordt beschouwd, blijkt een niet onbetekenende hoeveelheid vitamine C te bevatten, zoals recent onderzoek heeft aangetoond. Jaarlijks worden nog steeds honderden narwals door Canadese en Groenlandse eskimo's gevangen aan de rand van het ijs. Van de stoottanden, die door mannetjes worden gebruikt om te imponeren bij de hofmakerij en in gevechten met rivalen, wordt gezegd dat deze hebben ge�nspireerd tot het ontstaan van de legende van de eenhoorn. Narwals voeden zich met pijlinktvis, platvis en schaaldieren, die voornamelijk in diep water worden gevangen. Het enige jong (zelden twee) wordt in de nazomer geboren, is dan 1,6 meter lang en weegt ongeveer tachtig kg. Wijfjes werpen waarschijnlijk om de drie jaar.


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer

Bezoek ook: www.infoblog.be
Meer weten over gezondheid? --> http://gezondheid.infoblog.be
Meer weten over huisdieren? --> http://huisdieren.infoblog.be